Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju kobiecego, widoczną, choć częściowo przesłanianą innymi detalami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie znacznie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej widzialna, w ostateczności gruntownie ukryta pod suknią lub też bluzką. Jednakże noszono ją w dalszym ciągu ze względu na ochronę przed chłodem oraz dla komfortu, ponieważ z reguły była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli sukienka wierzchnia, nieraz sztywna oraz szorstka.

W ten sposób koszula stała się detalem damskiej bielizny osobistej. Dla wygody szyto koszule o coraz to prostszym kroju oraz znacznie większym dekolcie. Pomimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie inkrustowano ją haftami i koronkami - sprawdź https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W okresie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, ozdabiane koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dobrana była do długości sukni odpowiadającej ważnej modzie, innymi słowy stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien syntetycznych, początkowo nylonu, następnie syntetycznego jedwabiu i tzw. szermezy.